Related Posts
8 கருத்துரைகள்
  1. வை.கோபாலகிருஷ்ணன்3 March 2015 at 00:12

    //நம் மனசின் ஒரு மூலையிலோ
    வீட்டின் ஒரு முடுக்கிலோ
    ஒடுங்க இடமற்ற வயசாளிகள் புகல்வதால்
    பெருகும் முதியோர் இல்லங்கள்//

    நினைத்துப்பார்க்கவே மிகவும் வருத்தமாகத்தான் உள்ளது.

    ஆதங்கக் கவிதை ஆக்கம் சிந்திக்க வைக்கிறது.

    ReplyDelete
  2. கீதமஞ்சரி3 March 2015 at 05:43

    மனம் நெகிழ்த்தும் யதார்த்தத்தை முகத்திலறைந்தாற்போல் சொல்லிவிட்டீர்கள் நிலாமகள். மனவிடுக்கெங்கும் மறைந்துநிற்கிறது சுயநலம்.

    ReplyDelete
  3. திண்டுக்கல் தனபாலன்3 March 2015 at 06:08

    நெகிழ்ந்தேன்...

    ReplyDelete
  4. மிருணா3 March 2015 at 23:40

    புகைப்படமும், எழுத்தும் மனதைக் கனமாக்குகின்றன.

    ReplyDelete
  5. கிருஷ்ணப்ரியா9 March 2015 at 21:31

    மனதை கனமாக்கும் நிகழ்வுகள் நித்தமும் இது போல நிறைய .... உங்கள் எழுத்திலே இதைப் படிக்கையில் கண்ணில் பட்ட எத்தனையோ மரணங்கள் மனதில் வந்து போகின்றன.

    ReplyDelete
  6. மோகன்ஜி14 March 2015 at 15:59

    எங்கிருந்து எங்கு.... பாயும் மனவோட்டம்.... உண்மைகள் சுடுகின்றன. மனம் வெதும்பித் தவிக்கும் கவிதை... மௌனமாய் கூட நின்று தேம்பத் தோன்றும் இந்த ஏழை மனசு.

    ReplyDelete
  7. மோகன்ஜி21 March 2015 at 22:46

    வானவில்லுக்கு வரக்கூடாது என்று ஏதும் விரதமா? நலம் தானே?

    ReplyDelete
  8. மோகன்ஜி21 March 2015 at 23:08

    வானவில்லுக்கு வரக்கூடாது என்று ஏதும் விரதமா? நலம் தானே?

    ReplyDelete