பறத்தல் - பறத்தல் நிமித்தம்

'உன்னைக் கொண்டு என்னில் வைத்தேன்
என்னையும் உன்னில் இட்டேன்...'


இன்று எங்களுக்கான ஒரு பிரத்யேகமான , நினைவில் மணம் கமழும் ஒரு நாள்!


     சில திருமணங்கள்
     சொர்க்கத்தில் நிச்சயிக்கப் படுகின்றன!
     சில திருமணங்கள்
     பெற்றோர்களால் நிச்சயிக்கப்படுகின்றன!
     சில... உறவுகளால்!
     பல... சந்தர்ப்பங்களால்!
     இரு மனங்களால்
     நிச்சயிக்கப்படுவதும் ஏராளம்!
     நம் திருமணம்
     எல்லாவற்றாலும் நிச்சயிக்கப் படுகிறது!
     சிலதும் பலதும் எதுவாயிருப்பினும்
     மனதும் மனதும் சேர்வதே வாழ்க்கை: சேர்ந்தோம்
     வலது காலெடுத்து வைத்து வா!

என பாரதிக்குமார்(ச. செந்தில் குமார்) தன் வரவேற்புக் கம்பளத்தை கவிதைகளால் விரிக்க, 05.02.1993ம் தேதி உறவுகளும் நட்புகளும் ஆசிகளையும் வாழ்த்துக்களையும் வாரியிறைக்க இனிதே நடந்தேறியது எங்களது திருமண நிச்சயதார்த்த விழா!

எங்களின் மனத் தோட்டத்தின் இரத்தினக் கூட்டில் குடியமர்த்தியிருக்கும் பரமக்குடிக் கவிக்குயிலொன்று ... இம்மாத ‘கிழக்கு வாசல் உதயம்' இதழில் எங்களுக்காகவே எழுதினாற்போலொரு கட்டுரையின் சில வரிகள் இதோ...

“மகிழ்வில் திளைக்கையில். சோகத்தில் ஆழ்கையில், தனிமையில் வீழ்கையில், தோல்வியில் துவள்கையில் சாய்ந்து கொள்ளத் தோளொன்று வேண்டும். அது அன்பின் பந்தத்தால் கிட்டிய தோளாக இருக்கும் பட்சத்தில், கடவுளே நம்மருகில் அமர்ந்தாற் போன்ற தெய்வீகமாகி விடுகிறது. வாழ்வின் வரங்களையும், நிம்மதியையும் பெற, துக்கத்தை மறக்க இந்தப் பகிர்வும், பகிர்வின் நிமித்தமான உரையாடல்களும், மனம் கோர்த்து வாழப் போகும் வாழ்க்கைக்கு அடித்தளமிடுகின்றன. உனதன்பு எனக்கு நங்கூரமா அல்லது பாய்மரமா என்ற அதிமுக்கியமான கேள்விக்குப் பதிலும் இவ்விடத்திலிருந்தே அறியப்படுகிறது.


அன்பை அறியும் இதயத்திற்குத் தான் அது எத்தனை உயர்வானது என்று புரியும். ‘எனதன்பின் குவிமையம் நீ' என உணர்த்துகிற நேசமிக்கவர்களிடமிருந்து எழும் பிரியமான செய்கைகளும், இனிய சொற்களும் எத்தனை மேன்மை மிக்கது! நமக்கெனத் துடிக்க பிறிதொரு உயிர் இருப்பதை உணரும் கணங்களில் நாம் எவ்வளவு பெரிய செல்வந்தனாகிவிடுகிறோம்!


     எல்லா பண வேட்டைக்காரர்களும் அலைகிறார்கள்
     தேசம் முழுக்க வலை வீசியபடி
     கையில் சிக்கிய கடலை
     கொல்லைப் புறத்தில் சேமிக்கிறார்கள்
     புரண்டு ஓடும் ஆற்றை
     அடுப்பங்கரையில் பதுக்குகிறார்கள்
     தொங்கும் அருவியைச் சுருட்டி
     தலையணையில் ஒளிக்கிறார்கள்
     ஒரு குட்டையும் சொந்தமில்லாது
     எப்பொழுது புன்முறுவலுடன் இருக்குமென்னை
     ஒரு பிச்சைக் காரனைப் போல
     வினோதமாகப் பார்க்கிறார்கள்
     அவர்களுக்குத் தெரியாது
     நம் தற்காலிகப் பிரிவின் போதும்
     உன் விழி ஓரத்தில் கட்டி நிற்கும்
     ஒரு சொட்டு நீரின் மதிப்பு.


                  (மிச்சமிருக்கும் ஈரம்... நெய்வேலி பாரதிக்குமார்)


இயல்பிலேயே மனிதர்கள் அன்பென்ற வரத்திற்காக நோன்பிருப்பவர்கள் தான்; அன்பின் எதிர்பார்ப்போடு சுவாசிப்பவர்கள் தான். அன்பிற்காக எதையும் தியாகம் செய்யலாம். ஆனால் எதற்காகவும் அன்பைத் தியாகம் செய்து விடக் கூடாது. அன்பு ஒன்றே பிறரை மதிக்கவும், விரும்பவும் வைக்கிறது. எந்த மதமும், எந்தக் கடவுளர்களும் அன்பைத் துறக்கச் சொல்லவில்லை. அறிவின் எல்லைகள் விரிந்து கொண்டிருப்பதைப் போலவே அன்பின் எல்லைகளும் விரிக்கப் பட வேண்டும். ஆழி சூழ் உலகில், அன்பு சூழ் வானிலையே நிலவிக் கொண்டிருக்கட்டும்!!”